Terminem mozaika określa się malarską technikę zdobniczą, polegającą na wykonaniu dekoracyjnego wzoru z wykorzystaniem różnych w kształcie, małych lub większych kolorowych kamieni, szkła, ceramiki na uprzednio przygotowanym podłożu, może nim być świeża zaprawa wapienna, cement, mastyks.
Poszczególne płytki składające się na mozaikę nazywane są tesserami.
Ze względu na swoja wyjątkową trwałość mozaiki stosuje się przede wszystkim jako dekorację architektoniczną ścian, sufitów i podłóg.
Moje mozaiki wykonane są w technice opus sectile, z większych, o nieregularnych kształtach kawałków ceramiki pokrywanych szkliwem.
Technika opus sectile znana była i na dużą skalę stosowana w zdobieniu wnętrz kościołów bizantyńskich, głównie posadzek.
Wykorzystywano do tego celu różnokolorowe kawałki kamieni.
Temat ikony w mozaice ceramicznej jest naturalną konsekwencją mojego malarstwa na drewnie, jednak to właśnie pracując w glinie wyrażam swój sposób odczuwania i widzenia ikony.
W mojej pracy nie chodzi mi o to aby przekazywać jakąś sumę wiedzy o ikonie, chodzi mi przede wszystkim o uwrażliwienie na ikonę.
